Pan Doubler zaczyna od nowa - Seni Glaister

Tytuł: Pan Doubler zaczyna od nowa

Autor: Seni Glaister

Wydawnictwo: HarperCollins Polska

Liczba stron: 416

Pan Doubler miał plan, chciał zaskoczyć wszystkich, cały świat, zdobyć coś wyjątkowego, dlatego rozpoczął hodowlę ziemniaków o których wiedział praktycznie wszystko. Niestety hodowla skupiał całą jego uwagę, więcej czasu poświęcał ziemniakom niż własnym dzieciom, które go potrzebowały. Jedyną osobą z którą rozmawiał była jego gospodyni, pani Millwood. Niestety kobieta pewnego dnia odkrywa przed nim okrutną prawdę, jest chora i będzie musiała trafić do szpitala. Pan Doubler wpada na pomysł, ma zamiar towarzyszyć gospodyni i kontynuować ich codzienne rozmowy, chociaż tylko przez telefon. Te dni spędzone na dyskusjach telefonicznych zmieniają sposób myślenia i patrzenia na świat pana Doublera.

„Pan Doubler zaczyna od nowa” autorstwa Seni Glaister to oryginalna powieść, która zaskoczyła mnie bardzo pozytywnie. Spodziewałam się typowej obyczajowej historii jakich jest wiele, a otrzymałam ciepłą opowieść o odnajdywaniu siebie i dostrzeganiu ludzi w naszym życiu.

Historia pana Doublera wprowadza czytelnika w refleksyjny nastrój, a nawet wyciska łzy z oczu. Nie sposób nie wzruszyć się czytając o samotności mężczyzny, o dzieciach, które chciałyby uwagi ojca, ale sama nie bardzo interesują się jego życiem. Za to pani Millwood była tak ciepłą i mądrą osobą, która dzieliła się swoimi historiami i wiedzą z innymi ludźmi. Warto zapamiętać sobie jej rady, mogą przydać się każdemu z nas w przyszłości.

Jest to książka emocjonalna i poruszająca, potrafiąca poprawić humor, rozweselić i dać dużo nadziei, ale też dać siłę do zmiany swojego życia i postępowania. Styl autorki jest lekki i przyjemny, co również wpływa na komfort czytania.

„Pan Doubler zaczyna od nowa” to powieść, która mnie zauroczyła, mam nadzieję, że każda kolejna historia, która wyjdzie spod pióra tej autorki będzie równie piękna i mądra. Polecam!

Pozwól mi kochać - Ilona Gołębiewska

Tytuł: Pozwól mi kochać

Autor: Ilona Gołębiewska

Wydawnictwo: Muza

Liczba stron: 480

Sabina jest wykładowcą na uczelni, ma dobre życie, pracę którą lubi i pieniądze na swoje rozwijanie swoich pasji. Niestety całe jej życie zmienia się z dnia na dzień, zostaje zwolniona, traci szacunek i pozycję na którą pracowała wiele lat. Uczelnia postanawia odesłać kobietę urlop, a ta postanawia zaszyć się na Podlasiu w dworze, który należał do jej rodziny. Oczywiście wyjazd nie jest tak spokojny, jakby tego oczekiwała, na miejscu poznaje wiele nowych osób, włącza się w działalność Akademii Sztuk Anielskich, flirtuje z mężczyznami i rozpoczyna śledztwo dotyczące przeszłości jej rodziny.

„Pozwól mi kochać” autorstwa Ilony Gołębiewskiej to drugi tom rodzinnej sagi Dworu na Lipowym Wzgórzu. Oczywiście książkę można czytać bez znajomości tomu pierwszego, ale polecam zapoznanie się z całą sagą.

Autorka w powieści ukazuje nam losy bohaterki z której los postanowił sobie okrutnie zadrwić. Kobieta miała wszystko i straciła to z dnia na dzień. Podczas czytania nie sposób odsunąć od siebie refleksję, by doceniać każdego dnia to co posiadamy i cieszyć się nawet z drobnych rzeczy. Sabina została zmuszona do porzucenia dawnego życia i poszukania szczęścia w prostocie i spokoju. Oczywiście niezmiernie ważne w tej książce są więzy rodzinne i relacje pomiędzy poszczególnymi członkami rodu, które często są trudne jeśli nawet nie bolesne.

Bohaterowie powieści są ludźmi z krwi i kości, można stwierdzić, że zna się ich bardzo dobrze i chciałoby się spędzić z nimi więcej czasu.  Kobiety, które są głównymi bohaterkami sagi to kobiety silne i niezależne, ale też pełne wrażliwości i ciepła, a co najważniejsze nie są nieomylne i idealne dzięki czemu z łatwością można się z nimi utożsamiać.

„Pozwól mi kochać” to przyjemna, wciągająca, ciepła opowieść o ludziach, tajemnicach, więzach rodzinnych i poszukiwaniu szczęścia w najmniej oczywistym miejscu na ziemi. Powieść daje nadzieję na to, że zawsze można odmienić swoje życie i tak naprawdę wszystko zależy tylko od nas. Polecam!

Kolory zła. Czerwień - Małgorzata Oliwia Sobczak

Tytuł: Kolory zła. Czerwień

Autor: Małgorzata Oliwia Sobczak

Wydawnictwo: W.A.B.

Liczba stron: 384

W Sopocie ma miejsce morderstwo, ofiarą jest młoda kobieta, sprawca oczywiście nie zostaje pojmany. Po wielu latach historia zaczyna się powtarzać, zaczynają ginąć młode dziewczyny. Zbrodnie są okrutne i przerażające, ofiary zostają utopiony, a później sprawca wyciął im usta. Śledczy nie mają pojęcia jaki mógł być motyw, co kierowało mordercą i dlaczego wybrał właśnie te dwie młode kobiety, które łączy jedynie podobny tym urody. Sprawę bierze na siebie prokurator Leopold Bilski, który stara się rozwikłać tajemnicę przy okazji odkrywając jak wiele łączy ją z morderstwem sprzed siedemnastu lat. Pytania mnożą się, jest coraz więcej podejrzeń, a coraz mniej faktów. Zabójca pozostaje na wolności, a czas ucieka.

Czerwień autorstwa Małgorzaty Sobczak to intrygująca, wciągająca powieść kryminalna, która umiejętnie lawiruje pomiędzy latami dziewięćdziesiątymi, a czasami obecnymi. Postacie pojawiające się w książce są interesujące i nieszablonowe, dają się lubić, a motywy ich postępowania są przekonujące i logiczne. Sama zagadka i tajemnicze morderstwa są tak przedstawione, że nie sposób poznać prawdę i odkryć kim jest morderca. To fascynujące i budzi wiele emocji, które utrzymują się do ostatniej strony, kiedy to wszystko staje się jasne. Tytuł idealnie pasuje do całej opowieści, a interpretacje i znaczenie zostawiam oczywiście do indywidualnej refleksji i zastanowienia.

Jestem przekonana, że „Czerwień” spodoba się miłośnikom kryminalnych powieści, a kolejna książka autorstwa pani Sobczak będzie równie dobra, o ile nie jeszcze lepsza. Polecam!

Uwięziony krzyk - Anna Naskręt

Tytuł: Uwięziony krzyk

Autor: Anna Naskręt

Wydawnictwo: Muza

Liczba stron: 320

Anna Naskręt autorka książki „Uwięziony krzyk” prowadziła całkowicie zwyczajne życie, jak wiele osób na świecie, gdy nagle wszystko uległo zmianie. Miała zaledwie dwadzieścia cztery lata, gdy wykryto u niej ciężką chorobę, lekarze skreślili ją na starcie  i nie dawali żadnych szans na dalsze życie, ale ona jakimś cudem przeżyła i musiała zacząć walkę. Po latach cierpienia, zmagania się z samą sobą postanowiła napisać książkę i podzielić się swoją historią z czytelnikami.

Książka została napisana wiele lat po całej trudnej sytuacji, która miała miejsce w życiu autorki. Anna skończyła szkołę, miała swoje pasje i zainteresowania, założyła rodzinę. Miała dobre życie, gdy pewnego wieczora poczuła się gorzej, zakręciło się jej w głowie, przewróciła się i trafiła do szpitala. A tam rozpoczął się ciąg zdarzeń, który odmienił jej życie. Była sparaliżowana, mogła obserwować jak czas płynie, patrząc przez okno. Tylko tyle jej pozostało. Była zdrowa, czuła się dobrze i nagle przeszła udar mózgu. To było niewyobrażalne, że została zamknięta we własnym ciele.

Ta książka to opowieść o samotności, sile i walce o życie. Autorka z dnia na dzień zachorowała i musiała całkowicie przewartościować swoje życie.  Nie mogła komunikować się ze światem, była biernym uczestnikiem rzeczywistości. Zdana na innych, milcząca, samotna. Anna była zupełnie sama, oczywiście obok byli ludzie, ale ona sama była traktowana jak roślina, nikt nie okazywał jej cieplejszych uczuć, nie rozmawiał z nią, nie opowiadał o tym co dzieję się w życiu jej najbliższej rodziny.

Życie autorki nie było łatwe, musiała przejść wiele, by zacząć funkcjonować zupełnie od nowa, ale ciężka praca i poświęcenie dały niesamowite rezultaty. Polecam książkę „uwięziony krzyk”, jestem przekonana, że ta opowieść wywoła wiele łez i zmusi do przemyśleń na temat tego co mamy i jak kierujemy własnym życiem.