Nawia. Szamanki, szeptuchy, demony

 

Tytuł: Nawia. Szamanki, szeptuchy, demony

Wydawnictwo: Uroboros

Liczba stron: 416

„Nawia. Szamanki, szeptuchy, demony” to zbiór ośmiu opowiadań, autorstwa polskich twórców. W opowiadaniach zostały przedstawione historie związane ze słowiańskimi wierzeniami i tradycjami. Każda historia przedstawia inną słowiańską postać, inne miejsce i wydarzenia. Poziom tej antologii jest niestety zróżnicowany, pojawiają się opowiadania świetne, wciągające od pierwszych stron z pomysłową fabułą, ale są też takie teksty, które nudzą i dokończenie ich było naprawdę wyzwaniem. Pojawiają się opowiadania bardzo znanych i lubianych twórców, ale też twórczość osób, które mogą być mniej znane.

Szeptuchy, południce, wodniki i cała masa innych postaci ze słowiańskich wierzeń pojawia się w opowiadaniach. Każdy autor podszedł do swojego tekstu w zupełnie inny sposób, dzięki czemu każda historia jest inna, chociaż oczywiście tym co łączy je wszystkie jest magiczny świat. Warto wspomnieć, że w antologii nie znajdziemy miłosnych opowieści. Osobiście najbardziej polubiłam dwa opowiadania „Dziewczyna i księżyc” autorstwa Anny Szumacher oraz „Śmierć wody” Martyny Raduchowskiej.

W ostatnim czasie na rynku wydawniczym pojawia się coraz więcej publikacji o tematyce słowiańskiej. Coraz modniejsze stają się dawne wierzenia, naturalne kosmetyki, lekarstwa i kultura słowiańska. Dlatego nie dziwi mnie to, że powstał taki zbiór opowiadań, który bardzo mocno wpasowuje się w obecne trendy.

„Nawia” to z pewnością idealna książka dla miłośników słowiańskich wierzeń i opowiadań. Myślę, ze wśród tylu tekstów każdy znajdzie coś dla siebie.